Herfst 2013: Mijn eerste ZWAP-rondje (ZWerfAfvalPakker) gemaakt. Toch wat geremd: Vind ik dat wel leuk? Het "Je doet het voor de samenleving" en "De burgers zijn je dankbaar" hielpen mij over de streep. Op pad met vuilniszak en zwap. Even onwennig, de wind is op de dijk lastig als je in de ene hand de vuilniszak hebt en in de andere hand de ZWAP en dat dan ook nog goed op elkaar moet afstemmen. Ik hoopte dat niemand me zag tobben. Na drie keer dwars door de zak te hebben gestoken, was ik bang voor ... inderdaad een gescheurde zak. Snel weer een nieuwe gehaald. Na een halfuurtje kreeg ik het aardig onder de knie. Zak was bijna vol en ik zag al een dankbare burger aan komen fietsen. Zak en zwap, en natuurlijk ook mijn kin, iets omhoog zodat hij mij goed zou zien. En ja hoor, hij zag me. Wat zou het worden: toespraak, bloemen, diepe buiging. Na een plat Papendrechts "He meneer, heppie straf of soo" werd ik weer een halfmetertje kleiner. Ik had beter moeten weten. Gelukkig was het inmiddels donker geworden en zou ik, hopelijk, onherkenbaar blijven.
Bijna 5 jaar later, is het zwappen routine geworden. Bijna iedere zaterdag een rondje, eindigend met een goed gevoel en gelukkig ontmoet ik ook dankbare medeburgers.