23 september 2016

Er kwam lang geleden een nieuwe wijk in Papendrecht, de Kooij geheten. Met straatnamen van Nobelprijswinnaars. De Pieter Zeemanlaan werd de doorgaande verbinding. Er kwamen mensen te wonen uit andere wijken, maar ook van buiten Papendrecht. Men kende elkaar slecht, hooguit de naaste buren. Dat moest toch kunnen veranderen vonden een paar ondernemende dames, een van hen was Riet de Jager. Een wijkvereniging moest er komen om elkaar beter te leren kennen. Ze gingen huis aan huis het idee uitdragen, met succes. Het werd allemaal officieel vastgelegd bij de notaris, er kwam een bestuur. Maar wat ga je dan doen en waar? We konden een zaaltje huren in wat nu het wijkgebouw is, maar toen nog voor allerlei andere bezigheden gebruikt werd. Maar toen in de kleine zaal (die er beduidend minder uitzag als nu) kwam de bloemschikclub bijeen om les te krijgen van Gerda en haar moeder. Op een gegeven moment konden we het hele gebouw huren, maar wel zelf renoveren. En de gemeente betaalde alleen de verzekering. Nu waren we niet rijk, dus met behulp van een flink aantal sterke en vakkundige mannen is het voor elkaar gekomen. Maar ja, het is een houten gebouw, dus er blijven altijd kosten, want hout wil wel eens rotten! Er kwamen diverse mogelijkheden voor de kinderen, denk aan knutselmiddagen, volksdansen onder leiding van juf Yvonne Ubbink, Sinterklaasmiddag met snoep en een klein kadootje. Er ontstond voor de volwassene een klaverjasclub onder leiding van Jan en Anneke Hillenga, na hun verhuizing uit Papendrecht alweer lang onder leiding van Cees Willeboordse. Waar dus met pasen om de eieren gekaart wordt en met kerst om een rollade en wijn. Tevens zijn er kaartmarathons puur voor het plezier. Er is voor de wat grotere jeugd een nachtelijke survival geweest, die direkt in de sloot onder de BK weg gin, richting Alblasserbos met diverse moeilijkheden en versnaperingen en die eindigde in de ochtend om acht uur in het wijkgebouw. Waar het bestuur vroeg aanwezig was voor een goed ontbijt. En wat waren ze smerig, slaperig en voldaan! En dan ineens geef je een feest vanwege het 25 jarig bestaan. Met drankjes, hapjes, muziek en een goede opkomst. Super leuk vond ik het als toenmalig voorzitter. Inmiddels hadden we ook een professionele Sint, met, heel modern, 2 dames pieten, die maakten er me toch een dolle boel van, geweldig. Maar ja, kleine kinderen worden groot, geen sintmiddag meer, geen knutselmiddagen en geen bloemschikkers meer. Het digitale tijdperk deed zijn intrede, kinderen naar turnen, korfbal enz., en dat merk je als wijkvereniging. Maar de kaartclub heeft de jaren doorstaan, al meer als 30 jaar en we zijn nog steeds enthousiast bezig. We zijn nog steeds die vereniging die er wil zijn voor de wijk en zijn bewoners. Dus kom eens langs bij een van de evenementen. En mocht U die dit leest een leuk idee hebben, breng het onder de aandacht van het huidige bestuur, zij hebben een luisterend oor. Komt U eens, alvast tot ziens zal ik dan maar zeggen. Groeten, Magda.