EEN JAAR CORONA
Toen ik vorig jaar nog buurtverbinder was bij Puur Papendrecht zijn we na het uitbreken van de Coronacrisis een actie begonnen om mensen te helpen. Er waren toen best veel aanmeldingen en helaas hebben wij nooit meer gehoord of mensen die zich aangemeld hadden ook daadwerkelijk hulp hebben gegeven aan mensen. Ik had mij zelf ook aangemeld en eigenlijk dezelfde dag kreeg ik al een berichtje of ik boodschappen wilde doen voor een man, die na ziekte de straat niet op durfde, en voor zijn hoogbejaarde ouders die in een aanleunwoning woonden.
Ik ben toen begonnen om op dinsdag even boodschappen voor de man te halen. Dat heb ik ongeveer twee à drie maanden gedaan. Via WhatsApp krijg ik iedere dinsdag van hem een lijstje door voor zijn ouders op. Op woensdagmorgen, 1 x keer niet omdat ik een paar dagen weg was, ga ik dan naar de Jumbo en haal daar hun boodschappen. In het begin keurig mondkapje op, handen desinfecteren en de tassen in de gang zetten zodat mevrouw ze uit kon pakken. Na een korte groet ging ik weer naar huis. Gelukkig mochten we na enkele maanden wat meer en ga ik nu naar binnen. We pakken de boodschappen uit en ga ik even zitten en maak gezellig even een praatje met de mensen. Nu al meer dan een jaar onvoorstelbaar. En wat een lieve mensen en wat hebben die veel meegemaakt en zo triest dat ze door hun dochter in de steek gelaten worden. Ik snap het niet. Overal is wat maar mensen die elkaar dit aandoen kan ik niet bevatten. Maar dit even terzijde. Meneer is 90 en nog flink bij de tijd mevrouw is 83 en nog zo fit als een hoentje en doet alles nog in huis. Vorige keer had ze de gordijnen afgehaald. Af en toe breng ik eens een bloemetje mee en ja meneer wil mij ook maar verwennen met moorkoppen of ander gebak maar dat kan mijn lijn niet aan heb ik gezegd. En nu krijg ik heel lief af en toe wat appeltjes mee. Het mooie vind ik dat ze absoluut tegen een griepprik zijn en zeker tegen het vaccin ook al probeert hun huisarts ze te overtuigen dit wel te doen. De man wordt er zelfs een beetje kriegel van. Ik ben daar blij om want ik weet helaas dat er een agenda achter het Covidverhaal zit. Meneer komt helemaal niet meer buiten en mevrouw is nog maar drie keer in dat jaar uit het huis gegaan om iets te doen. Aan een kant triest maar ze hebben het prima. Ik doe dan boodschappen maar een andere mevrouw haalt de groenten en kaas. Bakker Vlot brengt brood en slager Vis brengt vlees. Zo zie je dat er toch iets hele moois gegroeid is uit deze oproep en ze hebben me maanden geleden al gevraagd of ik altijd voor hun boodschappen wil blijven doen en ach dat doe ik dan maar. We hebben het vaak over allerlei zaken die spelen ook op financieel gebied en ben blij dat ik ze daar ook mee kan helpen.
Als er nog meer mensen hulp nodig hebben, want het duurt nu wel heel erg lang, kunnen ze altijd contact met mij zoeken desnoods via Puur Papendrecht. Ik kan geen schoonmaakwerk doen maar wel bij eenzame mensen een praatje maken of een boodschapje doen.
Mary van Soest-Jonkers